بنزودیازپین‌ها
بنزودیازپین‌ها گروهی از داروها هستند که عموما به منظور القای خواب، ضد اضطراب، ضد تشنج، ضد اسپاسم و القای بیهوشی استفاده می‌شوند.
بنزودیازپین‌ها به سه دسته تقسیم می‌شوند:
کوتاه‌اثر مانند میدازولام و تریازولام
متوسط اثر مانند آلپرازولام، کلونازپام، تمازپام و لورازپام
طولانی‌اثر مانند دیازپام، فلورازپام و کلردیازپوکساید
عوارض داروهای خواب‌آور (بنزودیازپین‌ها)
برخی از این داروها ممکن است در مصرف بلندمدت فرد را دچار تحمل و یا وابستگی به دارو نمایند (مانند درمان بی‌خوابی با دیازپام) دوزهای پایین تا متوسط بنزودیازپین‌ها می‌توانند اضطراب ملایم تا متوسط را تسکین داده و احساس آرامش و سستی را برانگیزد. دوزهای بالاتر می‌تواند بی‌خوابی و زجر شدید عاطفی را بهبود بخشیده و حالت خواب‌آلودگی یا دست و پا چلفتی بودن ایجاد کنند. بنزودیازپین‌ها می‌تواند توانایی یادگیری و به یاد آوردن اطلاعات جدید را مختل کرده و با توانایی انجام کارهای فیزیکی و فکری معین تداخل کنند.
قطع داروی خواب‌آور
با قطع اثر دارو، حافظه و کارایی فرد به حالت عادی باز می‌گردد. عوارض جانبی از قبیل گیجی، عدم تشخیص موقعیت، فراموشی، افسردگی و سرگیجه ممکن است در بین برخی از مصرف‌کنندگان بنزودیازپین‌ها دیده شود. سایر اثرات ممکن که بسیار نادر است شامل بی‌قراری و توهم می‌شود.
چطور بفهمیم به این دارو معتاد شده‌ایم؟
- فرد بعد از مدتی متوجه می‌شود باید دوز بیشتری مصرف کند تا همان اثر قبلی را دریافت نماید.
- احساس نیاز به داروی مورد نظر در طول روز
- تجربه‌ی نشانه‌های ترک دارو در صورت متوقف کردن مصرف که شامل بی‌خوابی، آشفتگی، اضطراب، سرگیجه، احساس طعم فلزی غیرعادی در دهان، احساس شوک الکتریکی در بازوها و پاها، تاری دید و حساسیت به نور است.
